Er ekki ad meika ef brjostahaldarinn minn er ordinn of litill. Brjostahaldarar eru dyrir. Svona fara getnadarvarnir med konur, thaer breytast i utblasin hysterisk gedvonskuskrimsli, en med goda hud.

For ad sja Love Actually a russnesku med Anne og Nanna. Get ekki sagt ad eg se i meira jolaskapi eftir myndina en fyrir, en sliks hefur hreinlega ekki ordid vart enntha. Mikid vildi eg lika frekar vera heima a Islandi en her, aejaej. En thvi er vist ekki haegt ad breyta. Thad versta er ad Viktor og Aljona aetla ad vera med okkur a jolunum, og eg get ekki ad thvi gert ad mer finnst thau hryllilega leidinleg, sama hvad Nanna og Anne segja. Serstaklega thegar Viktor byrjar med gitargutlid og russneska slagara, alveg buin ad fa nog af theirri vitleysu. Helst hefdi eg viljad ad vid stelpurnar vaerum bara saman i fridi, an nokkurra Russa eda annarra adskotadyra. Damn bitch. En nu er vist buid ad bjoda thessu lidi. Thetta folk a lika svo hrikalega leidinlega vini, ad eg get ekki sed a hvern hatt thad er eitthvad mikid skarri. A vinunum ma thekkja folk, eda thannig. Ohhhhhhhhhh.