Var ad koma inn úr rigningunni og sit nú ískøld med blautt hár hér vid tølvuna hans Ivans...fór semsagt ad ná í lyklana ad geymslunni hans Sørens thar sem dótid mitt er, thar var gamla rúmid hennar Tønju eins og um var samid og skrifbordid úr gamla herberginu mínu, thví var ég nú alveg búin ad gleyma. Veit varla hvort thad sé pláss fyrir kauda inni í herberginu sem ég er núna búin ad taka á leigu frá og med morgundeginum. Helst vil ég nefnilega kaupa mér lítid sætt bord í Ikea og tvo stóla og geta setid thar vid lampaljos, slafrad í mig graut og stúderad mismunandi midmyndir, tholmyndir og ger...?myndir rússneskra sagna. Ég verd tha bara ad geyma skrifbordid einhvers stadar, og alltaf er thá hægt ad selja thad eda koma thví í lóg. Fantasíur mínar vardandi thetta nýja húsnædi eru ordnar ansi miklar og litskrúdugar, thad eina sem mig vantar er ad fá lyklana í hendurnar og undirrita leigusamninginn og svo flytja thar inn á morgun. Thad er reyndar ekki laust vid smá spennu í mér thar sem ad ég er búin ad borga Peter leigu thessa mánuds og láta hann hafa depositumid í hendurnar, og thar med treyst honum algerlega. En hann virtist vera sómamadur og vildi endilega lata mig fá lyklana undir eins, en thad var ekki hægt af thví ad lyklabúdin var búin ad loka...Ég bid bara Gud um ad láta thetta verda allt í lagi. Annars virtist vera mjøg gagnkvæmur skilningur á milli okkar um umgengni, virdingu prívatlífs og leiguborgun, svo ég held ad thetta blessist allt. Nú er ég semsagt búin ad vera 8 daga í Danmørku og allt virdist vera ad ganga upp. Fyrir utan hjóldjøfulinn sem er sífellt ad leka loftinu ut ur afturhjólinu. Tel ég ad ventillinn sé óthéttur, thar sem Ivan athugadi slønguna í dag og fann ekkert athugavert. Ég tharf vist ad eiga alvarlegt ord vid mennina sem seldu mér skriflid. Og audvitad hann Søren Larsen a skattstofunni, best ad gleyma thví ekki.