Í gær fór ég á torsdagsbarinn og vard full, aldrei thessu vant. Svo dansadi ég vid ókunnugan mann, sem nuddadi holdreisn sinni utan í mjadmir mínar og læri, og fylgdi mér náid ýmist med persónu sinni eda eldheitu døkku augnarádi. Til thess ad leidrétta allan misskilning, tjádi ég manninum ad ég væri á fostu. "So?"sagdi kaudi bara, og af einhverjum ástædum fannst mér ég hafa verid mjøg hallærisleg. Ég ætladi bara ad gera honum thetta skýrt, og koma í veg fyrir ástarsorg í lok kveldsins. En honum var nokk sama.