Það er komið haust og þarafleiðandi finnst mér sífellt tilefni til að sötra heitt kakó eða troða í sig kökum og þvíumlíku. Núna er ég t.d. að borða eitthvað fremur vont nammi sem Alexander kom með í gær, ásamt pizzu, til að lækna timburmenn mína.

Ég finn fyrir algerri antipatíu gagnvart öldrunarþjónustu. Í þessari viku tók ég bara tvær vaktir þar sem ég var frekar upptekin við TAstarfið, og núna langar mig helst aldrei að koma nálægt nokkru gamalmenni framar. En það verður víst að þrauka hér fram að áramótum, því miður (ef ekki lengur).