Mætti í fyrsta sinn í Kulturvidenskabelige Forskningsretninger og fékk pínu sjokk yfir að vera í tíma þar sem nemar voru fleiri en tíu, sem er staðallinn í rússneskunni. Konur voru í algerum meirihluta, nokkrir velfríseraðir yngissveinar vingluðust þarna um með kaffi í annarri og skruddu í hinni, en mikið þótti mér annars til þess koma hversu stórt hlutfall kvennanna hefði sæmt sér vel á forsíðu tískublaðs. Allt í einu skildi ég hvað það er sem lokkar menn úr öllum öðrum heimshlutum hingað á norrænar slóðir - konurnar hér á Norðurlöndum eru hreinlega svo fallegar!

Fagið var svo mjög áhugavert, þarna er húmanisminn eins og hann leggur sig með öllum sínum stefnum og straumum útskýrður og mér sýnist á á öllu að þetta sé hálfgert skyldufag fyrir alla húmanista. Gleðiefni þótti mér að ritgerðirnar tvær sem á að skrifa yfir önnina eru ekki nema 2-3 síður og seinni ritgerð á að skila eftir miðjan janúar, svo ég er að hugsa um að hringja í icelandexpress og breyta farinu mínu...