Thad er eitthvad svo gedveikt erfitt ad kaupa føt. ùrvalid af búdum er svo rosalega mikid og mikid af mismunandi dóti, ad ég verd alltaf alveg snarruglud á endanum og get ekki einu sinni ákvedid hvad er flott og hvad ekki. Og núna er ég komin med einhverja bakthanka vardandi pilsid sem ég keypti í Mango - en hallo, er hægt ad vera nevrótiskari - pilsid kostadi hundradkall og ekki eins og ég hafi thá gert eitth vert agalegt glappaskot ef thad er ordid mjøg hallærislegt eftir nokkra mánudi. Æi...ég meika thetta ekki stundum. Fyrirætlanir mínar um ad koma mér upp almennilegu fatasafni virdast vera ad vaxa mér yfir høfud. Og skór! Djøfull er thad nú dýrt dæmi, thessi blessudu skókaup... I ofanálag finnst mér eg svo vera hrædilega hégómagjørn og innantóm ad vera svona upptekin af thessu, og hálfskammast min fyrir thetta, en samt ekki, og finnst thetta samt nógu skemmtilegt til ad halda áfram.Ég kannski les adeins í Dostojevski thegar ég kem heim, thad getur verid ad hid andlega og menningarlega stig hækki vid thad.

Svo er eitt. Ég finn hvernig løngun mín til ad verda "kærestekedelig" vex med hverjum deginum sem lídur, og veit ekki hvort ég á ad hlæja eda gráta yfir slíkum kenndum. Fattadi líka eftir ad ég fór á djammid med Anne og Nønnu á laugardaginn var, ad ég er ekki ad nenna ad eyda miklum pening í thvíumlíkt, eda stunda thetta of oft. en kannski lídur thetta hjá, mér finnst ég oft hafa verid ad segja svona ádur. Jæja. Thad er kannski best ad ég reyni ad fjárfesta í innleggjum sem mig er búid ad vanta mjøg lengi, og límbandi, í stadinn fyrir ad vera ad thessum spekúleringum hér inni á Hovedbiblioteket. Og bara koma mér heim og fa mér te og thvo thvott.