Hinu danska sumri er nú formlega aflýst og vedurfrædingarnir játa sig sigrada. Thó má búast vid sólarglætu af og til, en af og frá ad fara ad fletta frá júllunum eda ødrum lítt sólbrúnum líkamshlutum.
Midbærinn er samt fullur af Svíum, fullum og ófullum, eins og vera ber um thetta leyti árs.

Christina átti afmæli í gær og ég fer heim til hennar í kvøld. Vid høfum ekki sést í heillangan tíma og thetta verdur eitt af seinustu skiptunum (eda thad seinasta, ef hún vill ekki ad ég komi út á vøll til ad kvedja...sjitt, er ad fara ad vinna á fimmtudaginn! get thad sjálfsagt hvort sem er ekki)sem vid sjáumst í langan tíma. Hún er nefnilega ad fara til Lettlands í praktík næsta hálfa árid.

Erdal sem vinnur í eldhúsinu á elló sagdi mér í dag frá glæstum atvinnumøguleikum rússneskumælandi fólks í Tyrklandi. Thar med laukst upp nýr og spennandi heimur af ádur óthekktum leidum og framabrautum. Ég er ekki frá thví ad ég rølti nidur í Tyrkiet Experten (ferdaskrifstofa hér í borg) bradlega og heyri hvad their hafa um málid ad segja. Mér hefur alltaf thótt Tyrkland svo spennandi. Vatnspípur, eplate, ódýr følsk merkjavara og gódur matur, og ágætis vedur. Aldrei ad vita nema eg verdi Soffía Hansen thessarar aldar. Djók.