Miguel er að búa til late night dinner, klukkan orðin níu. Það var nú reyndar hinn venjulegi kvöldmatartími á æskuheimili mínu og ég var yfirleitt mjög pirruð á því. Enda borða ég alltaf sjálf um sjö eða átta. En svona eru þessir Spánverjar afslappaðir, hann er hér á stuttbuxum og sandölum að borða nammi, hrista kartöflur á pönnu og segja mierda við litla eldhúsið mitt. Hann er reyndar ekkert svo afslappaður einmitt núna...

Sjálf ligg ég í lamasessi og fer ekki í vinnuna á morgun, liggur við að það þyrfti að panta hjemmehjælp handa mér líka. Það er nefnilega e-ð að bakinu á mér og mér finnst ekkert mjög þægilegt að hreyfa mig of mikið. Fer til læknis á morgun.