Í gær eldaði ég kjötsúpu handa vinum mínum, og ætlunin var að á eftir súpuátinu fylgdi kósí kvikmyndagláp og tilheyrandi sælgætisneysla. En nei, þessi lýður sem ég kalla bestu vini mína heimtaði auðvitað gorylkutár (úkraínskt brennivín með tjilí og hunangi) með súpunni, svona upp á stemningu og áður en við vissum af hafði kvöldið tekið þá stefnu sem oftast er kennd við Sódómu, Gómorru og hinn fallna Babýlonsturn. Margt hef ég lifað á djamminu en þetta kvöld stendur upp úr, sérstaklega þökk sé brjóstasýningum Anne og Nönnu, hálfnöktum dansi allra viðstadda, hinum ýmsu möguleikum sem negrakossar (flödeboller) bjóða upp á og almennum skrílslátum.


Við hóuðum í vin okkar úr skólanum og allt í einu var hann Joe nágranni minn líka kominn inn á gólf og farinn að taka þátt í fjörinu, og úr varð hin besta skemmtun sem mun með orðum Joe "gera mig alræmda hér á kollegíinu". Ekki skal farið nánar út í hin afar sóðalegu smáatriði, en segjum bara að þetta hafi verið frábært gilli og skal slíkt endurtekið eftir þörfum...