Móðir mín hringdi í mig áðan og kvaddi mig sem bráðast heim, og helst alla leið í Grímsey. Þar taldi hún okkur óhætt fyrir terroristum og fuglaflensu, s.s. þeim helstu vám er herja á Danaveldi þessa dagana. Ég og flestir aðrir taka þessu hinsvegar með ró, veit ekki betur en að Danmörk hafi verið ofarlega á dagskrá hjá Al Kaída nokkuð lengi, og enn hafa þeir ekki hafst nokkuð að. Fyrir utan það að ég efast um að hinn æsti múgur í Austurlöndum geti fundið Danmörku á heimskortinu, hvað þá skipulagt skemmtiferð hingað. Það eina sem ég hef áhyggjur af er hvað fyrirhuguð tannlæknaheimsókn muni kosta, og hvernig eigi annars að fjármagna hitt og þetta í mínu lífi.

Jæja, svo spurði hún hvort að nýjasta aðalhlutverkið í lífi mínu væri nokkuð einn af þeim.... (múslimum, sko) en svo er ei. Hann er hvorki múhameðstrúar, ofsatrúar, gamaldags né sérkennilegur að öðru leyti. Svo kallaði mamma feril minn í ástamálum etnógrafískar rannsóknir, og þar held ég bara að sú gamla hafi hitt naglann á höfuðið. Ég þekki fáa, sem eiga eins fjölskrúðugt og fjölmenningarlegt safn af ástmönnum, nema þá kannski Alexander.

Annars er helst í fréttum að viðbjóðsleg lægð liggur yfir landinu og hrellir mig og aðra með snjó og krapi og andstyggilegum rökum kulda.