blog... the modern person's cry for attention

sunnudagur, desember 05, 2004

Business Class

Var að koma heim til Arkhangelsk úr fyrsta business trippi lífs míns, hef ekki gert annað en að raða í mig ókeypis mat og liggja á business class síðan á fimmtudaginn. Það er deginum ljósara að ég þarf að næla mér í fastráðningu í svona vinnu sem fyrst.

Mín var semsagt send til Petrozavodsk að segja Rússum frá landi voru og þjóð. Þetta var allt voða gaman og huggulegt og bara ágætis mannskapur sem á að spreða í praktík um öll Norðurlöndin. Fólki þótti áhugavert að heyra um Ísland, sérstaklega um íslenska karlmenn sem taka til og elda og um landadrykkju íslenskra unglinga. Ég fitjaði nú ekki upp á því umræðuefni sjálf, þarna var staddur maður sem var á leiðinni til Íslands og hann hafði frétt af þessu einhvern veginn.
Svo fórum við Henriette (praktíkantinn frá Murmansk, dönsk stelpa) út um kvöldið og fórum á pubcrawl með norskri stelpu sem heitir Jórunn og kennir norsku í Petrozavodsk. það verður að segjast eins og er að barirnir í Petrozavodsk eru ekki mikið til að hrópa húrra fyrir, af einskærri þrjósku kneyfuðum við þó ölið til morguns og fórum svo heim á hótel og drukkum bjór inn á herberginu mínu, þar til við lognuðumst út af við undirleik rússneska mtv. Þar afleiðandi hef ég einungis séð hinn góða bæ Petrozavodsk í myrkri, því ekki lufsuðumst við á fætur fyrr en hálfsex um kveldið.

Nú er ein vika eftir hér í bæ, tæpar tvær til heimferðar. Get enn náð að bæta á mig nokkrum kílóum.

2 Comments:

  • Gilli gilli hlæ hlæ
    hristisk spik
    og vit í aska er látið
    og bókin er ólesin
    en ekkert óétið
    á heimili
    hins fátæka, frílausa námsmanns

    By Blogger Tinnuli, at 7:01 e.h.  

  • Já, þetta er viðurstyggilegt ástand. ég er að breytast í lítinn ljóshærðan gölt, eða öllu réttara gyltu, án gríns. Veit ekki hvar þetta myndi enda, ef ég væri ekki á leiðinni úr þessu stórhættulega landi innan skamms...

    By Anonymous Nafnlaus, at 10:34 f.h.  

Skrifa ummæli

<< Home