Í gær brugðum við Alexander okkur í bæinn, allt of langt liðið síðan seinast, og eftir að hafa vaðið í villu og svíma meðal kynvillinga, kynskiptinga og klæðskiptinga á þar til gerðum öldurhúsum, enduðum við á Australian Bar. Allir við innganginn voru á að giska átján ára gamlir, og við spurðum miðasölukonuna flissandi hvort við værum of öldruð til að fá inngöngu. Hún svaraði sem svo að við myndum eflaust hækka meðalaldurinn þarna inni verulega, og við veltumst hæandi og hóandi inn í Sódómu æskunnar. Eiginlega er ég nokkuð ánægð með þetta svar konunnar, við þurftum ekki einu sinni að sýna skilríki sem er annars fastur og óskemmtilegur liður bæjarferða minna. Það er nefnilega svo að öllum finnst ég líta út fyrir að vera 17-18, ein gamla konan í vinnunni (kannski ekki marktækt, en samt) hélt að ég væri 16 ára!! Ég ætti kannski bara að taka þessu sem hrósi en mér líkar þetta ei. Þetta reyndum við ákaft að útskýra fyrir tveim unglingspíum í gær, og rákum smettin eins nálægt þeirra sléttu smettum og mögulegt var, til þess að sanna að "jo, vi har altså rynker!!" Við erum kannski bara klikkuð, a.m.k. var horft þannig á okkur.

Nú ætla ég að fara til Alexander og horfa á þynnkubíó og borða grænar ertur og drekka vatn, svona til að hreinsa skrokkgreyið mitt.