Jájá, nú er maður sko bara orðinn kjendis í Noregi. Var sko í Þrándheimi um helgina og við slógum svona ærlega í gegn. Híhí.

Halló. Já, ég er alveg hætt að nenna að skrifa hérna lengur. Mér dettur einhvern veginn ekkert í hug...mér finnst ekkert gerast nema að með degi hverjum sekk ég lengra og lengra niður í fen heimabaksturs, linsubuffa og baunamauks. Og þessi síða er nýja biblían mín. Mömmu og Gunnari (sérstaklega Gunnari) myndu örugglega finnast ég jafn sérvitur og Ingibjörg, ef þau sæu sumt sem ég er að malla hérna frammi í eldhúsi.

Jæja. Ég ætlaði að reyna að skrifa eitthvað frumlegt og skemmtilegt, en svo varð það bara að hugleiðingum um eldamennsku, en það er hvort sem er það eina sem ég hugsa um þessa dagana.

Það er ótrúlegt til að hugsa, en við erum víst á leiðinni heim til Íslands á laugardaginn!! Á laugardaginn! Það er svo langt síðan að ég keypti farmiðana að ég var hálfpartinn hætt að trúa að þeir væru yfirleitt í gildi. Og jólin á mánudaginn ...tíminn líður svo hratt að maður sér bara rétt undir gráleitt skottið á honum þar sem hann spænir framhjá. Mér tókst loksins í dag að klára að kaupa allar jólagjafir, nú á bara eftir að pakka inn. Í ár hef ég tekið þá stefnu og stungið upp á við hina fjölskyldumeðlimina að hafa allar gjafir innan við 100 kr. danskar. Maður fer bara á hausinn annars og svo var eiginlega bara gaman að reyna aðeins á sig að finna skemmtilega gjöf innan þessara marka.

Hvert fór peningurinn minn eiginlega? Fannst ég eiga nóg af honum fyrir nokkrum dögum síðan.

Hvað um það, er að lesa Sjálfstætt fólk þessa dagana. Mesta furða hvað þessi bók fór fram hjá mér í menntó, man alveg eftir að hafa lesið hana en minnist þess ekki að hafa fundist hún neitt annað en leiðinleg þá, eða bara langdregin. Í þá daga þurfti allt að vera svo spennó og helst eittthvað dónalegt á hverri síðu. Núorðið nýt ég þess bara að lesa íslenskuna hans Laxness, hún er svo falleg. Armen hefur reyndar lesið þrjár bækur eftir Laxness og þar með mun betur að sér í honum en ég, blessaður maðurinn minn sunnan úr höfum. Um daginn spurði hann mig hvort að það væri hægt að rækta eggaldin og avókadó í gróðurhúsum á Íslandi. Ég varð að hryggja hann með því að segja að það væri því miður ólíklegt, svona miðað við meðaltal sólartíma á landi voru.

Það læðist að mér óhugnalegur grunur. Grunur um að sú staðreynd að ég bý með kærastanum mínum fái fólk til að halda, að ég hafi misst áhugann á að fara út um helgar. Eða fara út yfirleitt.

Ég er hætt á Facebook, fannst vera komin of mikil BigBrother stemning í þetta, sérstaklega með þessar Applications. Hver stendur eiginlega fyrir þeim - "allow this application to access your information" ??????? Nei takk.
Fyrir utan það að ég var komin með nóg af að fá nákvæma skýrslu um hvernig skapi Jói sem ég þekkti fyrir tíu árum var í í gær, og að Solla hefði gengið til liðs við "100.000 manns sem hata Bush". Auðvitað er ég alveg jafn mikið að gefa Google upplýsingar um mig með því að skrifa þetta blogg. En þar sem að það er á íslensku en ekki á arabísku eða ensku, getur auðvitað verið að það veki minni áhuga hjá sæbersnuðrurunum. Og nú getur líka verið að ég fari að skrifa meira á það fyrst að það fara ekki margir klukkutímar á dag í að skoða facebook (ok, smá ýkjur en bölvaður tímaþjófur engu að síður).

Saga úr einkalífi mínu: Ég og Armen eigum tveggja ára afmæli í dag, húrra! Við erum hinsvegar svo óspennandi að við ætlum bara að fara út að borða og svo leigja mynd (og vonandi kaupa bland í poka, jibbí (hvað er að mér)). Engin fallhlífastökk eða jöklasafarí, eða hvað það nú er sem fólk finnur upp á til að gera sér dagamun þessa dagana. Reyndar hefði ég alveg viljað fara í parnudd á Badeanstalten og láta hnoða mín lúnu bein, en kannski við getum komið því við einhvern tímann seinna.

Það eru sjálfsagt allir hættir að lesa hér, en samt:

Ég hef gert uppreisn gegn þeim "reglum" sem giltu alla mína bernsku og æsku varðandi jólaskraut, og hef fyllt íbúðina af rauðum filthjörtum, böngsum með jólasveinahúfur, gylltum stjörnukertastjökum og snjóköllum. Þetta gerði ég fyrir meira en viku, s.s. um miðjan nóvember. Og ég fíla það í botn! Hver var það eiginlega sem ákvað að jólaskraut mætti ekki hengja upp fyrr en í desember, og helst ekki fyrr en á Þorláksmessu? Af hverju? Það var alltaf látið með þessar jólaskrautsreglur eins og heilög boðorð Mósesar, og ef manni datt í hug að hengja upp svo mikið sem eitt engilsgrey, þá var maður genginn í lið með asnalega og vitlausa fólkinu, hvaða vesalings fólk sem það nú var. Mig grunar helst að við hafi verið átt smáborgaralegt fólk sem kýs Sjálfstæðisflokkinn, kannski eitthvað í átt við vissa nágranna. Sem er nótabene bara ágætis fólk, bara með aðeins öðruvísi lífsstíl og innanhússkreytingar.

Ég elska jólaskrautið mitt og tek jólabangsana mína og litlu kertastjakana sem eru í laginu eins og jólatré, lítil snævi þakin hús og jólasveinar, fram með ástúð og tilhlökkun í hjarta, á sama hátt sem ég elska að vera með nýsnyrtar neglur og gljáandi dimmrautt naglalakk. Já eða bleikt, eitt enn sem var harðbannað og fyrirlitið í minni sósíalístísku æsku. Eiginlega allt það sem var talið asnalegt og teprulegt í þá daga, og þar af leiðandi alger skömm að láta sjá sig í, er núna efst á mínum lista, eins og t.d. dömuleg pils, háir hælar og blásið hár. I love it!

En það er nú kannski engin ástæða til að vera að hamast yfir þessu, enda góð spurning hvað ég er enn að þvælast með svona bitrar uppreisnartilfinningar gagnvart því sem í raun hefur engin áhrif á líf mitt í dag. Það kom mér bara svo á óvart hvað ég þurfti að sannfæra sjálfa mig um að það væri í lagi að draga jólaskrautið fram 15.nóvember, en ekki bíða í hálfan mánuð eftir að dagatalið sýndi desember. Mig langaði bara ekkert til þess, og þar sem að maður lifir bara einu sinni, ákvað ég að láta eftir þessari löngun minni.